برجستگی های وجودی ابا عبد الله حسین(ع)

(برجستگی های وجودی ابا عبد الله حسین(ع) )

برجستگی وجود اباعبدالله علیهالسّلام داراى ابعاد است که هر کدام از این ابعاد هم بحث  و توضیح و تبیین فراوان به دنبال دارد؛ ولی اگر دو، سه صفت برجسته را در میان همه این برجستگیها اسم بیاوریم، یک ازآنها «اخلاص» است؛ یعن رعایت کردن وظیفه خدایی و دخالت ندادن منافع شخص و گروهی و        انگیزههاى مادّى در کار.

صفت برجسته دیگر«اعتماد به خدا»ست .ظواهر حکم می کرد که این شعله در صحراى کربلا خاموش خواهد شد... ولی اعتماد به خدا حکم می کرد که علی رغم این ظواهر، یقین کند که حرف حق و سخن درست او غالب خواهد شد. اصل قضیه هم این است که نیّت و هدف انسان تحقّق پیدا کند.  اگر هدف تحقّق پیدا کرد، براى انسانِ با اخلاص، شخصِ خود او که مهم نیست.

خصوصیت سوم، شناختن«موقع» است. امام حسین علیهالسّلام در فهم«موقع» اشتباه نکرد. در قبل از حادثه کربلا، ده سال امامت و مسؤولیت با او بود. آن حضرت در مدینه مشغول کارهاى دیگرى بود و کار کربلایی نمیکرد؛ اما به مجرّد این که فرصت به او اجازه داد که آن کار مهم را انجام دهد، فرصت را شناخت و آن را چسبید؛ موقع را شناخت و آن را از دست نداد. (1377/9/2)