در مدار عاشورا (پاسخ به شبهات) شبهه 6

چرا امروز هم به صورت مدرن با نام سیدالشهداء(ع) دشمنى مى کنند؟

این ها که به اصطلاحِ خودشان، خود را روشنفکر دینى مى دانند و بهتر است بگوییم بى دینان تاریک فکر! چون نه از دین بهره اى دارند و نه از فکر روشن اثرى، این دشمنى که این ها با نام حسین(ع) مى کنند چه دشمنى است؟ چه اصرارى دارند بر این که شهادت امام حسین(ع) قضیه اى عادى و یا عکس العملى در برابر خشونت پیغمبر(صلى الله علیه وآله)بوده است؟! مى گویند پیغمبر(ص) در جنگ بدر با بنى امیه خشونت کرد، در این جا هم بنى امیه آتش جنگ را برافروختند و پسر پیامبر(ص) و یارانش را کشتند. این هم نتیجه آن خشونت بود! (1) بالاخره در جنگ، نان و حلوا پخش نمى کنند. در جنگ بدر، هم از مسلمان ها و هم از کفار کشته شدند; ولى از کفار بیش تر کشته شدند و خدا مسلمان ها را پیروز کرد. مى گویند چون در جنگ بدر پیغمبر(ص) با بنى امیه با خشونت برخورد کرد، فرزندان بنى امیه هم با اولاد او همان کار را کردند. این یک امر طبیعى و عکس العمل زندگى بوده است. پیغمبر(ص) مى بایست آن ها را نمى کشت تا بچه هایشان هم بچه هاى او را نکشند! این چیز مهمى نیست! به اصطلاح این روشنفکران کسانى که مى خواهند از عاشورا درس بگیرند باید این گونه درس بگیرند که در برابر هیچ کس خشونت در پیش نگیرند تا با بچه هایشان خشونت نشود. در نظر این افراد باید جهاد، دفاع و امر به معروف و نهى از منکر تعطیل شود تا کسى به دیگرى کار نداشته باشد. یعنى خدا که دستور داد «قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُم اللّهُ بِاَیْدیکُم وَ یُخْزِهِم وَ یَنْصُرْکُم عَلَیْهِم وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوم مؤمِنین»  (2) العیاذ بالله خدا بیجا کرد که فرمود با مشرکین بجنگید تا خدا آن ها را به دست شما عذاب کند! «یعذبهم الله بایدیکم و یخزهم» رسوایشان کند، و «ینصرکم علیهم» و شما را بر آن ها پیروز کند «و یشف صدور قوم مؤمنین» تا دل هاى مومنان شاد شود. این ها آیه قرآن است. پس خدا اشتباه کرده است! پیغمبر(صلى الله علیه وآله) که در جنگ بدر شرکت کرد اشتباه کرد، و نتیجه اشتباه پیامبر(ص) این بود که فرزندش را کشتند! اما یزیدیان تبرئه شدند. آن ها گناهى نداشتند؛ کارشان عکس العملى طبیعى بیش نبود. وقتى پدرى را مى کشند، پسر مقتول هم مى آید پسر قاتل را مى کشد. این مى شود اسلام مدرن و قرائت جدید از اسلام! این مطالب در «روزنامه هاى کثیرالانتشار جمهورى اسلامى ایران» چاپ مى شود و به خورد جوان هاى معصوم ما داده مى شود، تا این جوان ها بعد از این، حسین(ع) را این گونه بشناسند.

چرا این ها با حسین(ع) دشمنى مى کنند؟ جوابش روشن است: حسین(ع) چراغ هدایت است. او نمى گذارد فضا تاریک شود تا مردم به گمراهى بیفتند. او راه را روشن مى کند، وظیفه مردم را روشن مى کند که چه باید بکنند، چگونه از دین خود حمایت کنند، نمى گذارد مردم به بهانه تساهل و تسامح، بى غیرت شوند. او مى گوید «هیهات منا الذلة» با این مکتب چه کنند؟ او را تطمیع کنند؟ بگویند به تو پول مى دهیم؟ مگر حسین(ع) پول قبول کرد؟ مگر حسین(ع) ریاست پذیرفت؟ اگر بگویند تو را مى کشیم، خوب، خودش آماده شهادت شد، اطفالش را هم به کشتن داد. بالاتر از سیاهى که رنگى نیست.اگر کسى پیرو حسین(ع) شد، نه از آن تطمیع ها اثر مى پذیرد، نه از این تهدیدها مى هراسد. بنابراین از یک طرف چرا مسلمان ها، آها که شیر پاک خورده اند و آنان که حلال زاده هستند، تا این اندازه به حسین(ع) علاقه دارند؟ و آن ها که با نام حسین(ع) دشمنى مى کنند، چرا چنین مى کنند؟ علت این دشمنى روشن است، چون حسین(ع) چراغ هدایت است و نمى گذارد مردم گمراه شوند.

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

 

1- ر.ک: گنجى، اکبر، «خون به خون شستن آمد محال»، صبح امروز، 23/2/1378، ص 6.

2-  توبه(14)