وظیفه ى اوّلِ ما در قبال شهدا چیست؟
حفظ راه شهدا
آنچه که مهم است، حفظ راه شهداست؛ یعنى پاسدارى از خون شهدا. این، وظیفه ى اوّلِ ماست. در قبال شهدا، همه هم موظّفیم. نه اینکه بعضى وظیفه دارند و بعضى ندارند. البته کسانى که مسئولیتى دارند و شانه هاى آنها زیر بار مسئولیت هاى بزرگ یا کوچک قرار گرفته است، وظیفه ى بیشترى دارند. شهید، چیز عظیم و حقیقت شگفت آورى است. ما چون به مشاهده ى شهدا عادت کرده ایم و گذشتها و ایثارها و عظمتها و وصایا و راهى که آنها را به شهادت رساند، زیاد دیده ایم، عظمت این حقیقت نورانى و بهشتى برایمان مخفى مى ماند؛ مثل عظمت خورشید و آفتاب که از شدّت ظهور، براى کسانى که دائم در آفتابند، مخفى مى ماند.
در دوران گذشته، وقتى که یک نمونه از این نمونه هاى شهداى امروز ما، از تاریخ صدر اسلام انتخاب و معرفى مى شد و شرح حال او بیان مى گردید، تغییر واضح و شگفت آورى در دلها و جانها و حتى در عملها و نیّتها به وجود مى آورد. هریک از این ستارگان درخشان، مى تواند عالمى را روشن کند. بنابراین، حقیقت شهادت حقیقت عظیمى است.
[1]
